Hier gaat alles iedere dag beter en beter.
Luna heeft op dit ogenblik drie plaatsen waar ze kan liggen : in de living, in mijn bureau en in de veranda. Ze ligt altijd waar wij ook zijn. Ze volgt mij als een schaduw. Op een dik kussen van mousse ligt een fleece die ze in een bolletje samenkrabt vooraleer knorrend in slaap te vallen.
Als er mensen binnenkomen die ze niet kent gaat ze kwispelen iedereen besnuffelen. Na een minuut gaat ze terug naar haar kussen en negeert ze de vreemden. Hierbij vetoont ze geen tekenen van angst : ze ligt uitgestrekt te slapen, soms met haar kopje naast haar kussen.Als ik haar verhaal vertel is iedereen verbaasd dat ze niet mensenschuw is. Eigenlijk begrijp ik het ook niet, want aan de sporen van de mishandelingen te zien heeft ze een en ander meegemaakt.
Ze gaat zeer graag wandelen. In het begin was ze gereserveerd enthousiast maar vanmiddag stak ze, steunend met haar voorpoten op mijn benen, haar kopje onder mijn armen om haar halsband te laten aandoen. De eerste dagen keek ze altijd schuw naar de lucht, koeien had ze blijkbaar nog nooit gezien, de wind in bomen was voor haar ongekend en grote open vlakten maakten haar onzeker. De laatste dagen is ze, bij het wandelen vooral geïnteresseerd in datgene wat op de grond te beleven valt. Als ze een "vlag" van een andere hond waarneemt plaatst ze haar vlag erboven. Dit doet ze soms vanuit een "reustand". Bij het wandelen trekt ze niet aan de riem.
In bijlage een aantal foto's van de laatste dagen.
Ik heb een poging gedaan om zo nuchter mogelijk te blijven maar Luna is een prachthond.
Nico en Mia
Luna is echt een mooie meid, een lief knuffeldiertje die met haar poepke in de boter gevallen is !
BeantwoordenVerwijderen